Lamentations 3

1 Ako mao ang tawo nga nakakita sa kasakitan pinaagi sa barahan sa iyang kapungot. 2Iyang gitultolan ako ug gipalakat ako sa kangitngitan, ug wala sa kahayag. 3Sa pagkatinuod batok kanako iyang gipaatubang ang iyang kamot sa nakadaghan sa tibook nga adlaw. 4Ang akong unod ug ang akong panit yang gihimo nga tigulang; iyang gidugmok ang akong mga bukog. 5Siya nagtukod batok kanako, ug gilibutan ako sa kapaitan ug kasakitan. 6Gipapuyo niya ako sa mangiub nga mga dapit, sama niadtong dugay na nga nangamatay. 7Ako gialad niya, aron dili ako makagula; iyang gipabug-at ang akong talikala. 8Oo, sa pagtiyabaw nako, ug sa pagtawag sa panabang, iyang gipugngan ang akong pag-ampo. 9Gialad niya sa mga bato nga sinapsapan ang akong mga alagianan; iyang gibaliko ang akong mga dalan. 10Alang kanako siya sama sa usa ka oso nga nagabanhig, ingon sa usa ka leon sa tago nga mga dapit. 11Iyang gipatipas ang akong mga alagianan, ug gikuniskunis niya ako; iyang gibuhat ako nga biniyaan. 12Iyang gibusog ang iyang pana, ug iyang gipahaluna ako ingon sa usa ka ilig-onon alang sa pana. 13Ang mga udyong sa iyang baslayan gipalagbas sa akong mga amimislon. 14Ako nahimong kataw-anan sa tibook ko nga katawohan, ug ilang alawiton sa tibook nga adlaw. 15Gitugob niya ako sa kapaitan, gihubog niya ako sa panyawan. 16Gidugmok usab niya ang akong mga ngipon sa mga magagmayng bato; gitabonan niya ako sa mga abo. 17Ug imong gihinginlan ang akong kalag ngadto sa halayo gikan sa kalinaw; ako nalimot na sa kauswagan. 18Ug ako miingon: Ang akong kusog nawagtang na, ug ang akong paglaum nahanaw gikan kang Jehova. 19Hinumduman mo ang akong kasakitan ug ang akong pagkaalaut, ang panyawan ug ang apdo. 20Ang akong kalag nagahandum gihapon kanila, ug gipaubos sa sulod nako. 21 Nahinumdum ako niini sa akong panumduman; busa ako may paglaum. 22Tungod sa mga mahigugmaongkalolot ni Jehova kita wala mangalaglag, kay ang iyang mga kalooy walay paghubas. 23Sila ginabag-o sa matag-buntag; daku ang imong pagkamatinumanon. 24Si Jehova mao ang akong panulondon, nagaingon ang akong kalag; busa anaa kaniya ang akong paglaum. 25Si Jehova maayo alang kanila nga nagapaabut kaniya, alang sa kalag nga nagapangita kaniya. 26Maayo nga ang tawo magalaum ug magapaabut sa kahilum sa kaluwasan ni Jehova. 27Maayo alang sa tawo nga pas-anon niya ang yugo sa iyang pagkabatan-on. 28Palingkora siya nga mag-inusara ug pahiluma, tungod kay kini iyang gipapas-an kaniya. 29Ipabutang ang iyang baba sa abug, kong sa ingon niana aduna pay mapaabut. 30Ipataon niya ang iyang aping kaniya nga nagasagpa; aron siya mapuno gayud sa pagsudya. 31Kay ang Ginoo dili mosalikway sa walay katapusan. 32Kay bisan siya nagpaguol, apan siya malooy sumala sa gidaghanon sa iyang mga mahigugmaong-kalolot. 33Kay siya dili magasakit nga sa kinabubut-on, ni magapasubo sa mga anak sa tawo. 34Ang pagdugmok sa ilalum sa iyang mga tiil sa tanan nga mga binilanggo sa yuta, 35Ang pagtungina sa katungod sa usa ka tawo sa atubangan sa nawong sa Labing Hataas, 36Ang pagbalit-ad sa usa ka tawo sa iyang katungod, dili uyonan ni Jehova. 37 Kinsa kadtong nagaingon, ug nahanabo man, sa diha nga wala magsugo ang Ginoo? 38Gikan sa baba sa Labing Hataas dili ba mogula ang dautan ug maayo? 39Ngano man nga nagamahay ang usa ka buhi nga tawo, ang usa ka tawo tungod sa silot sa iyang mga sala? 40Susihon ta ug sulayan ta ang atong mga dalan, ug mamalik kita ngadto kang Jehova. 41Bayawon ta ang atong kasingkasing uban ang atong mga kamot ngadto sa Dios sa kalangitan. 42 Kita nakalapas ug nakasukol: wala ka magpasaylo. 43Nagatabon ka uban sa kasuko, ug nagalutos kanamo: nagapamatay ka, wala ka malooy. 44Nagatabon ka sa imong kaugalingon sa usa ka panganod, aron walay pag-ampo nga makalahos kanimo . 45Gihimo mo kami nga sama sa nalug ug sagbut sa taliwala sa mga katawohan. 46Ang tanan namong mga kaaway nagpabuka pagdaku sa ilang mga baba batok kanamo. 47Ang kahadlok ug ang gahong mingdangat kanamo, ang kalumpagan ug ang pagkalaglag. 48Ang akong mata nagapadaligdig ug mga sapa sa tubig, tungod sa pagkalaglag sa anak nga babaye sa akong katawohan. 49Nagapaagay sa luha ang akong mata, ug walay paghunong, walay pagpahulay, 50Hangtud si Jehova motan-aw ug mosud-ong gikan sa langit. 51Ang akong mata nakapasubo sa akong kalag, tungod sa tanang mga anak nga babaye sa akong ciudad. 52Gigukod ako nila sa hilabihan ingon sa usa ka langgam, sila nga mga kaaway ko sa walay hinungdan. 53Gibugto nila ang akong kinabuhi sulod sa bilanggoan, ug gisalibay ako ug bato. 54Ang mga tubig mibanlas ibabaw sa akong ulo; unya miingon ako: Namatay na ako. 55 Ako nagsangpit sa imong ngalan, Oh Jehova, gikan sa kinahiladman nga bilanggoan. 56Gipatalinghugan mo ang akong tingog: ayaw pagtagoa ang imong igdulungog sa akong pagpangginhawa, sa akong pagtu-aw. 57Ikaw nagapaduol kanako sa adlaw nga ako nagsangpit kanimo; ikaw nag-ingon: Ayaw kahadlok. 58Oh Ginoo, naglaban ka sa mga katungod sa akong kalag; gitubos mo ang akong kinabuhi. 59Oh Jehova, nakakita ka sa akong sayup; hukman mo ang akong katungod. 60Nakita mo ang tanan nilang mga pagpanimalus ug ang tanan nilang mga lalang batok kanako. 61Nadungog mo ang ilang pagsudya, Oh Jehova, ug ang tana nilang mga lalang batok kanako, 62Ang mga ngabil niadtong mingtindog batok kanako, ug ang ilang lalang batok kanako sa tibook nga adlaw. 63Sud-onga ang ilang paglingkod, ug ang ilang pagtindog; 8 ako mao ang ilang alawiton. 64Magahatag ka kanila ug usa ka balus, Oh Jehova, sumala sa buhat sa ilang mga kamot. 65Magahatag ka kanila ug katig-a sa kasingkasing, ang imong tunglo kanila. 66Magalutos ka kanila sa kasuko, ug laglagon mo sila gikan sa ubos sa mga langit ni Jehova.